Miras

    O âşık olunası tebessümüne duyduğum nefret ne tarif edilebilir ne de değme bir ahbap bunu bilebilir. Kimse görmüyormuş gibi boğuluyorum nefretimde, çünkü kimse görmüyor. Cebimdeki on kuruşların yığını altında kalacaksın. Ben bir şaka yapacağım, anlamayacaksın...

Bir gün ben öleceğim ve bu defterler karıma miras kalacak,

ölü bir adamın defterleri olarak.

Ciğerlerim ihanet ederken bana aklıma bu satırlar gelecek

ve bir şiir son kez söylenecek

Belki dostlarım, yanımda, son kez ağlayacak uğruma,

iki damla yaş düşecek yatağıma.

Gözlerini silecekler sonra, kalkıp devam edecekler yaşama,

ölü bir adamın dostları olarak.

Bunlar, yalnız bunlar olacak!