Diriliş Şiirleri

     Bilmiyorum dostlarım, ne oldu da böylesi yükseldi yine ruhum. Fakat sizi temin ederim, diksiyonumun son raddesinde kadar savunacağım aşkımı, nefesim yettiğince. Mürekkepli, kömürlü birkaç benzetme; ve işte: Diriliş Şiirleri!

En derin malihulyamda

Yani çökerken gece

Bir telaş başlar ufukta

Seyrederim sadece

Ne mecalim bulunur böylesi bir manzarı tastir edecek,

Ne de kavlim var tutuşan gökleri taktir edecek.

Hayır, asla, gözümün gördüğü mahruk tütünün hin koru değil!

Yanıyor hem şu sera hem de süreyya, neyi âyâ tebşir edecek?

Sarıyor ruhumu vallah' bu teali,

Gayr-i ihtiyari,

Çünkü insan unutursa bu gumumu-

Hepsi hep firaki-

Yakarak safi unutur ancak onu

Böyledir bed-hali

Of, azizem ve azizlerim, sevemedim şu lafların sonunu. Ancak yarım lafları bitirmeye ne mecalim ne kudretim var, mazur görün şairsizliğimi. Şiarsız bir şair... Evet, belki böyle bir kelime oyunu düşünülebilir daha ciddi bir havadayken.

***

    Kesilmiş parmak uçlarım. Hiç fark etmedim yazarken.Yazdım, hiç mecbur değilken yazdım. Özgür ve olgun bir yazma. İşte, sahibim hürriyete, sahibim var olmayanların bilgisine. Kemal-i vakarla dinle hiffetimi: Bak ne kadar şakrak ağlayışlarım! Bak ne kadar vasi arayışlarım!..

    Umutlu bir yeis. Olmayacak bir olmuşluğu var edebiyatımım; fütürist bir nostaljisi. İşte! Şu muhteşem ifadeye sığdırdım karakterimi.

    Tavrım bir şeyi bulup coşmaktır!

    Fütürist bir nostaljiyle yoğrulu tüm karakterim, bilhassa aşkım. Olmuşların şaşaasından feyz alarak olmayacak hayaller kurmakta üstüme yoktur!

    Kimileyin girmediğim bir savaşta şehit dostlarıma ağlarım, kimileyin müntehir sabık ahbabım bir şiirde tebessüm arar ifadenizde.

    İşte böyle, böyle bir iptiladır yaşamak.

    ve böyle bir illettir ben olmak --> Muhteşem bir iptila

    -Söndü purom kendiliğinden

    Ahbaba aşkından bahsederken-

    Serbest caz solosu ritminde kalbime mükemmelen muvafık aşkın!

***

Burhan ve Buhran

Tanrım bir aziz kulun, ispatın gibi:

Rüyalarım hem kabuslarımla beraber,

Nabz-ı perişanım halecanımdan beter,

Tanrım bu aziz kulun hem-suretin, beli!

Hayal-i hayatım bir perdedir, geçti;

Mahfi bir köşeden izledim kendini.

Yersiz bir seyirdir yani benim ömrüm

Yakmayan ama rakkas bir ateşti, geçti!

Tanrım beyaz bir sayfadır yani bu aziz kulun:

Çalak ve kıvrak parmaklarla arş-ı âlâna dokunsun,

Mürekkep lekesi başının cüretkar yükselişi yani

    yani beyaz bir sayfanın dehşeti

    şaşılacak bir yaşama cüreti!-

Tanrım kaydımda bunlar da bulunsun...

Ananemin hatıramdan yiten ninnileri

Kırgınlara hiç yok niyetim

Dualarınızı göklere esirgeyin

Toprakta kurtlar ileri geri

Tanrım bu aziz kulun da topraktan bitti!