Gayet sıklıkla öyle anlatılar benimsiyorum ki eski bir hâlime dinletecek olsam, mesela birkaç sene öncesine, tümüyle reddederdi varsayımlarımı hatta sayılı birkaç örnekte akıl yürütmelerimi bile garipser, yadsırdı. İşte birkaç gündür uydurmakta olduğum bir anlatı:
Hürriyet Özlemi olarak Güç İstenci
Meşhur-u cihan bir anlatı vardır ki şu alıntıda tayyiben mücessemdir: "Hayatta her şey seks içindir. Seks hariç; o, güç istenci içindir." Pek hoş, insan psikolojisini izaha layıkıyla namzet bir ifade. Bu güç istencinin kaynağını ise müsaadenizle hürriyet özlemiyle açıklayalım: Gayri muayyen bir noktasında hayatının, insan, hür olmadığının farkına varır. Hem de bu hür olmayış, öylesi katmerlidir ki... En zahir düzlemde kendisine söz geçiren ve kendilerine söz geçiremediği diğer insalar olduğunu ve sosyetenin doğası gereği bunun katiyen değişmeyeceğini fark eder. Eğer toplumsal hiyerarşinin tepesine tırmanarak bu zapturapttan halas bulmayı umarsa da hızla fark eder ki yönetenler, yani ki yükseklerde oturanlar her zaman en sert düşüşlerin tehdidi altındadır. Hiçbiri göründüğü kadar beri değillerdir kendi koyduğu kuralların benzerlerinden. Sosyetenin her kademesinde aynı kaderi müşahede ettiğinde tek şansının toplumu reddedip uzlete çekilmek olduğunu görür fakat bu radikallikten de onu alıkoyan basitçe insan olma zorunluluğu, tıynetidir. Şu hâlde, henüz fiziki sınırları dahi incelemeden varlığına, doğasına mündemiç kanunlarla merbut olduğunu fark eder insan. Hürriyet, hoş bir hayalden ibarettir.
-Şu noktada özgür iradenin imkanı sorunundan bahis dahi etmediğimizin altını çizmek yararlı olabilir.-
Fakat içten çelişkili doğası rahat vermez insana. Hürriyetin imkansızlığının tüm bedahetine rağmen imkansız bir iştiyakla arar onu. İşte bundandır ki hürriyete her küçük yaklaşmasında mahzuz olur. Hürriyetin entegral bir parçası olan kontrol hissini her tattığında daha da zevk alır bu duygudan ve şiddetle büyür iptilası. Ve işte, kontrolün sırrını güçte bulması çok sürmeyecektir! Belki en süflisinden bir levent olup pazularında yaratır bu güç istencinin tezahürünü ve maddeten tahvile çalışır dünyayı veya zürefanın yalanlarına özenir ve sözleriyle tümden tağyir edebileceğini sanır kainatı. Fakat hepsi beyhudedir. İnsanın her çabasınan bihaberdir ilgisiz evren ve dönüşlerinde insanı sürüklemeye devam eder yerler gökler.
Bu noktada, insanların bazısı değiştirdiklerinin değiştiği iddialarında musır kalıp bir hayal perdesini seyre koyulurlar. Bazılarıysa yaşayamaz yalanlarla!
kendi kendime sadece bir yere kadar umursayabiliyorum laflarımı. içimden gelirse yazının devamını da ekleyip konuyu çocuksuluğa getiririm bi' ara.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder