Teos Teotokos

Bilmiyordum şiir yazdığını

Artık satır atlamalarım laf kuruluğundan

Üretken metinler

Kutsal Meryem,

Bilmiyordum senin de hadis söylediğini

Kaybettim

B planı bir yaşam

Ne mevzun ne mukaffa

Arı dahi değil, avam bir Türkçe

Yapma bir Frenkçe

Arayışta Almanlar

Yere batsın Enverland

Uyumadım bu gece

Gözlerimin altı kara

Ölecektim aslında bu sabah

Müsait değildi ama hava

Haber etmiştim dostlarıma

Alışkınlar hilafıma

Şair sözü elbette yalandır

Kayboldum Tarabya'da

Sanırım bu sahildeydi birinize intihardan bahsettiğim

Ya da şu kaldırım taşı yarmıştı şakaklarımı

Yeniden başlasam, bir daha denesem

Han'fendi siz pek dinlememişsiniz beni

Yok, başkaydı kızdığım şey

Bilmiyordum şiir yazdığını

Söylemiştim ama, hayaldendi kaşları

Bu düğündeki matemim şiirin ta kendisidir

Mırıltı halinde, sessiz bir şiir

Ne bir ihtilal melodisi ne bununla çocuklar yetişir

Ey onbeşli onbeşli

Göğsümde ateşler yatışır

Kaybettim

Deri altında suçlarım

Dilime sinmiş günahım

Kekeme bir şair

delirdi kadir

Sonbahar yaklaşıyor eski köye

Eski köyün sokakları tanınmaz halde

Delirdi Kasım'ın biraderi Kadir

Çığlıkları yankılanıyor mahallede

Kadir yavuz delikanlıydı, bıçkın

Aklında Sıla, cüzdanında fotoğrafı, narin

Sıla bıraktı Kadir'i, çocuk bozmadı façasını

Cüzdanından o fotoğrafı hiç çıkarmadı

Kasım'a tak etti, geldiler

Sonbahar yaklaşıyor eski köye

Sararır yapraklar sonra yeşile döner

Fakat artık Kadir izlemeyecek penceresinde

...

    Bir cümle kadar bir yer hak eden bir insanlık kırıntısı... Her insan affı hak etmez mi? Bazen efendisine ihvanı için yalvaran bir memluk gibi neredeyse dizlerim üstünde, bazen de çocuğunu eğiten bir anne sabrıyla bunu savunmadım mı farklı mahfillerde? Evet, tehlikeli olmayan her insanın affını savundum, savunuyorum. Fakat iddiamdaki nüansa nazik bir celb-i dikkat!

    Eskiden kuramadığım hayallerin ensemdeki soluğuyla daralacak oluyor sadrım. Fakat artık çözüldü dilim, diğer mahalledeki çocukların topuna da değdi ayağım, bayram sabahlarında simit aldığım fırın bile tanıyor adımı! Muhayyilem hayli genişledi anlayacağınız. Artık fikri çok daha zemberek, gölgesi çok daha uzun ahbaplarla deve güreşindeyim. Burunları doğrudan göğe doğru çoğunun -hani benim tek kaşım ve çenem gibi- o yüzden düştüğüm derkenarlara vermiyorlar cevap. Fakat anlayacağınız daha ikinci paragrafımda unutuyorum eskiden defterlere sığmayan masalları. Anlatacak bir sözümüz vardı; söyledik, tamamlandı. 

    Dorman şairliğimi bağışlayın ama hiçbirinizle döğüşemem. İstiyorsanız kendi kendinize af virdleri sayın, kalkın sükutumu ikrar sanın. İnsanların birbiri hakkında hiç düşünmediği bir kayıtsızlık hayaliyle. İyi geceler hepinize.