Bütün inzivan ile fikrimce be-her yersin
Bütün imtinan ile hep ben'le berabersin
Uzletinde zulmet-i idbar ile serâsersin
Sen de hah-ne-hah şetaret yine istersin
Hayatımda zahir olup ol adem-i talatın
Beray-kerr ü ferr-i ar'ardır o hicabın nikabın
Şimdi evlatlıktan reddeder gibi şu yarım şiiri eleştirelim veya enaniyetten reddeder gibi bunu tastir eden eski beni zemmedelim:
Evvela, aruz bozuk hocam. Mefâîlü Müstefilün Müstefilün Fâlün gibi bir şey diye başıyor, sonra ilk babı Fâilâtü'ye ikame ediyorum, arada "zahir olup ol adem-i..."ndeki "ol" gibi artık kullanılmayan, doldurma kapalı heceler sıkıştırıyorum falan.
Saniyen, Farsça bilmeyen adamsın, senin ne haddine "be-her yersin" veya "Beray-kerr ü ferr-i ar'ar" falan gibi terkipler. Arap harfleriyle görsem besmeleyle okurum, defterde karalarken bi' hamasetleniyorum ne hikmetse.
Salisen (Arapça saymayı da üçe kadar biliyorum bu arada), nedir bu önümüzdeki? Tamam, sorsalar tırnak içinde "şiir" deriz, ne tür peki? Sone değil, gazel de değil... İlk iki beyit tek kıta olsa düz kafiye var olacak, son beyitte direkt uyak yok!
Na-tamam bir şiirin na-tamam bir bahsi olarak bu yazıyı da bırakıvereyim ortada böylece. Fakat bitirmeden belirteyim ki bu şiir; eksik bir ilhamın, eksik bir gayretle tecsim edilmesidir. Yersizce keskin bir bıçağın yarasından kanım sızarak akmış da resmi bitirmeye yetmemiş gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder