Utanmadan

 "Hâlâ utanmadan alıyorum şu kalemi elime, zihnimde isminle. Bu ne pervasızlık! Âmâlar resim çizmemeli, hâlâlar böylesi birikmemeli, sağırlar şarkı söylememeli, yağırlar böylesi derinleşmemeli ve artık ağırlar dinmeli ve artık âşıklar konuşmalı!

"Utançla haykırıyorum, kömür yüklü sesimle, utanmayanlara: Dinleyin Rabb'inizi ve döndürülün kendisinden yaratıldığınıza!.. Titreyin şirke karışmanın dehşetiyle ve, öyleyse, gömün kalemlerinizi; döndürülün kendisininden yaratıldığınıza, döndürülün aşka!

"Anlayın, görün artık şu rengarenk dünyayı yeni baştan yaratıp bir de bu münafıklığı tebliğ eden utanmazlar - ki pek dilârâdır o muhtelif elsinaya ait neşideleri- ki hepinizin kömür karası ya günah siyahıdır mürekkepleri - gayrısını gafiller arar-, öyleyse tekmil şiirinizin monokromdur neticeleri. Yazmayın, yazmayın, konuşun Allah'ın cezaları..."

Gövdemin kızılıyla bir hazan yaprağı gibi süzülsem

Belki böylesi korkmazdım yüksekten

Sararış ve çıtırtılarım öylesi süslü olsaydı

Belki böylesi korkmazdım ölümden

    Parce que le processus de romantiser est complet: Je t'aime de tout mon coeur, de la flamme éternelle de mon coeur. C'est immuable.

    Kalbimdeki çatlaklara müstehzi tebessümün için hepsi. Aslında derhal kırmalıyım direksiyonu; yokuş aşağı yuvarlanmalıyım kûyuna. Yara bere içinde, kırık bir sırıtmayla masana oturup selamlamalıyım insanlarını. Tüm korkumla itirafkâr olmalıyım saçlarının tuzlu kokusuna olan özlemimi. Korkarım ki korkacaksın: korkarım ki bir şair, en kekeme mısralarını kuracak huzurunda. Ve ölürüm ki sen daha fasih birini okumaya mübaşeret edeceksin ezberden. Evet, en büyük korkum budur: Yaşayan bir şairin sözlerini ezberlemen.

    Tütün senden önemli değil. İngilizce'yi istediğin aksanla konuş. Hicabını tümden sen bilirsin. Söylediğim her şeye karşı çık; beğenme yemekleri. Garsonlara tebessüm edip hizmetlerinden yakın patronlarına söverken. Utan Tanrından. Korkma Tanrımdan. Fakat sakın alay etme: Biz şakalara gülmeyiz! Çat kaşlarını, sinirlen diye söyledim. Bacakların senin olsun, ayakların benim. Yine kaşlarından bahsedelim: Hangisi ilkin yükselir? Eşler arasında birinci bir kardeş gibi... Ablandan bahset bana. Yalan söyle. Önce söyle, sonra durma; insan konuşurken durur mu? Duraklama, kalbimden endişeliyim. Susma ***, çok endişeliyim... Endişelerimi anlat, yanılmana imkan yok

    Beni deli zannedeceksin. Ben, Tanrımın lütfuyladır ki, beriyim cinlenmekten. Perilerden şakasına söz açtım. Gül, ***, gül...

--İyice günlük muamelesi yapmaya başladım Blog'a. Gerçi neydi ki daha önce de?