Kayıplar
Karalıklara doğru gözlerinde ışığı biz doğurtmadık mı? Yeise düşenlerden olma!
Işığa şekil verip ondan bir âlem doğurtmadık mı? Ayık sananlardan olmayın!
Bilmediklerini öğretip kaleminden doğurtmadık mı? Hafızasına tapanlardan olma!
Okutup da sonradan doğruyu oldurtmadık mı? Gayba tapanlardan olma!
Size taçlar yapasınız diye üzüm dalları verdik; hayran olasınız diye kızlar verdik; seyran olasınız diye bağlar verdik... Ne de zalimsiniz! Muhakkakımıza münkirsiniz; muhabbetimize mürtetsiniz; valla' ki gayyanıza müştak ve evvelinize racisiniz. Rücunuzla mercinizi kaybettiniz.
Çoğalsınlar kararan gökler gibi; ey insanım, ay nazir-i nefsim cancağızım; kaybedenlerden olma. Tanı gaybın esrarını her nefesinde, gaib olma.
Yun diye sellercileyin yaş bahşetmedik mi çeşmine, ruhunu kirli sanma.
Özüsün her güzelin, beli, âlemde güzelliklerin tözünün; kendini çirkin sanma.
Efkârını ilham eden imkanı hatırla; kork haddinden, lafını güzaf sanma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder