Un Visage Indéfinissable

Sevilmelere layık bir yüzün var

Sevmelere kadirim ben de

Yapraklarında pörsümüş takvimimin

Seziliyor sevmelere layıklığı mevsimlerin

Ömrümde, yumup gözlerimi, yalnızca şiir yazdım;

Bilmiyorum yani renk teorisinden bir şey.

Nefesinin mavisiyle bakışımın kızılı karışsa ama gök kubbemizde,

Bir kız çocuğu gülümsese gerek yeşil gözleriyle.

    Ah ah, ne kadar uzun sızlanabilirim şunlar hakkında. Fakat mümkün olan bütün dostlarıma saatlerce ağlandım ve artık yetiyor sanırım yavaş yavaş. Bir züppe kayık üstünde nabeca bir insanlık nişanesi olarak okunan bir kitaptan buldum bu şiirin ilhamını. 

Hamiş: Bir arkadaşa göstermek için eğe büke bunu bir de Frenk diline tercüme etmiştim. Neden olmasın, onu da buraya ekleyeyim:

Tu as un visage pour être aimé
Je suis né aussi pour t'aimer
Dans les feuilles fanées de mon calendrier
Il est lisible que les saisons sont pour être aimé

Dans ma vie, je n'ai fait que fermer les yeux et écrire des poèmes ;
Je ne connais rien, alors, à la théorie des couleurs.
Mais si le bleu de ton souffle se mêlait au rouge de mon regard, dans notre firmament
Une fille devrait sourire avec ses yeux verts.

    Yetmiyor sızlanmalarım, Allah kahretsin, yetmiyor! Türlü lisanlar öğrenip onlarda da sızlanmak gerek! Dünya halklarının şiir yazmasını bilen her birinden elçiler gelmeli içimdeki bu kesafeti tetkik etmek için. Belki biri bir çare, belki biri bir ilham bulur...

***

Bir manzara nazır ve tek cümleye müstenit kayıtsız tecrübe

Belki bu sensiz geçen son gecemdir

Bak yine batıyor güneş, şehirce selamlıyoruz onu

Ve yine doğacak birkaç saat sonra, birkaç kişiyi selamlayacak

Tanrımız en yüksek katından tattırıyor bize bu selamlarla

Bu yüzden gün doğumları insanlığa bir davettir

Ve gün batımları bir hatırlatma

Çünkü zihnimde harlanır eskimiş umutlar

Günahlarımın edepsizliğinden korkarım-

Öyle ya, neler çaldım senin için, yine çalarım!

Zaman oldu nefrete yer verdim hatta evinde,

Olsun, misafirden çekinmez Tanrım, açıklarım!

Fakat ümitsizlikle gidersem karşısına...-

Şu hâlde bir şarkı tutturup muttarit bir vezinde

İhtimaldir, derim, ey şah ki benim son gecem olsun bu gece

ki selamların güzelliği benim küçücük kalbime mahsus

ve onun taze duvarlarında mahpusen var olsun sade.

Belki de usul usul susuveririm bir gün, sezdirmeden hiç

Gayri muayyen dakikalar içinde kanı çekiliverip

Bir de şehrin ışıltısından uyuyamayan gökler gibi işte

Diğer hemen her şey gibi bunlara da hakkını vermiyorum. Üzerlerine daha iyi çalışmak gerek fakat çok şüpheliyim.