I
Fark etmedim
birden koptu kıyametim
Ansızın geçti
yapacaklarım yazacaklarımı
II
Aslında yeni değildi
Hep duymuştum eskilerin kehanetlerinde
Renkli mürekkeplerde yazdılardı
Kırış kırış kâğıtlara
Kaba saba kalemlerle
Okumuştum
Unutmuştum
Sandım ki hayat bir yakasında
Ben bir yakasındayım ekranın
Görüyorum'dan ibaret her şey
Ben gözümü açınca başlayacak yarın
Değilmiş
Güneş penceremden sızınca anladım
Raporumu tekrar tekrar okudum
Önce hayret, sonra inkar, sonunda itiraf
Ve bir noktada gülmeye dahi başladım
Öyle hızlı kaçtım ki ateşten
Güneşin battığı yere ulaştım
Gözlerimi diktikçe daha güçlü çağırıyor beni balçık
III
Seneler sürdü eğitimim
Hocalar buldum en güzel, sıralar buldum en kavi
Ne kadar reddedersem de
Ben de artık kemiklerimde öğrendim şu nefreti
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder